Najnowszy 5. numer „Rocznika Sarnackiego”, pisma popularno-naukowego, jak i cztery poprzednie, poświęcony jest przeważnie historii Serpelic i okolic, położonych na dawnej ziemi mielnickiej. Oprócz historii jednak, od drugiego numeru periodyku, stale można w nim znaleźć lokalną tematykę leśną i w ogóle przyrodniczą. Dzieje się tak, gdyż Redakcja podjęła współpracę z Nadleśnictwem Sarnaki, które wspiera czasopismo praktycznie, zarówno finansowo, jak i merytorycznie, zapewniając ciekawe teksty. A jest o czym pisać, bo ta osada nadbużańska należy do grona najciekawszych i popularnych miejsc turystycznych na Podlasiu.

Serpelice wręcz kuszą turystyką. W miejscowości działają liczne ośrodki wypoczynkowe. Korzenie ich sięgają zarówno okresu PRL, w którym zostały one wybudowane przez zakłady pracy, jak i ostatniej dekady lat 90., gdy rozwinęła się prywatna działalność turystyczna. Są też w Serpelicach gospodarstwa agroturystyczne, zorganizowane w dawnych gospodarstwach rolnych. Oferta turystyczna Serpelic bazuje na naturalnych warunkach przyrodniczych. Osada bowiem leży nad samym Bugiem, u zalesionego podnóża, z wąwozami w zboczach doliny Bugu. Charakteryzuje się mikroklimatem, z którego chętnie korzystają odpoczywający. Lasy w Serpelicach i okolicach, stanowią bór głównie sosnowy, z niewielką ilością dębu i innych gatunków.

Serpelice były wsią wielkoksiążęcą (Wielkie Księstwo Litewskie), następnie królewską, założoną przed 1551 rokiem. Ludność tutejsza żyła z bogactwa lasu (budulec, pokarm) oraz uprawy roli. Na przestrzeni wieków żyli tu obok siebie prawosławni, katolicy, a od czasów Unii Brzeskiej, unici, których krwawy proces likwidacji stopniowo następował w XIX wieku, będąc jednym z elementów rusyfikacji w podległym caratowi Królestwie Polskim. Jeszcze przed II wojna św. w Serpelicach, jak i Borsukach żyli Ukraińcy, których przesiedlono w ramach tzw. Akcji Wisła. Pamięć o nich, jak i o unitach, jak na całym Podlasiu, jest żywa, szczególnie w kontekście walki o wiarę.

W krajobrazie Serpelic wyróżnia się kościół i klasztor kapucynów, zbudowany już po II wojnie św., w którym można zobaczyć XVII wieczne obrazy, oraz kapliczki z ludowymi rzeźbami. Przy głównej drodze stoi pomnik (1928) z głazów, upamiętniający 10 lecie odzyskania niepodległości. Za cmentarzem znajduje się Droga Krzyżowa, tzw. Kalwaria Podlaska, dzieło powstałe z inicjatywy m.in. brata Adama Krajewskiego. Kalwaria ma postać płaskorzeźb z drewna, umiejscowionych na wzniesieniach. Odwzorowuje ona Kalwarię jerozolimską (wraz z ciekawą historią przywiezienia kamieni z Ziemi Świętej), a płaskorzeźby zaprojektował prof. Gustaw Zemła. Kalwarię zwieńcza Kaplica Ukrzyżowania Pańskiego, posadowiona na najwyższym wzniesieniu, pośród drzew.

Las w Serpelicach jest zwyczajny, gospodarczy, ale poprzez klimat miejsca, jaki stworzyli wspólnie: człowiek i natura, nabiera on szczególnego znaczenia. Serpelickie genius loci ma więc swoje korzenie w przyrodzie, historii oraz wierze.

O Serpelicach i współpracy Nadleśnictwa z Towarzystwem Miłośników Ziemi Sarnackiej, w programie mówili: dr Rafał Dydycz, nauczyciel historii w Szkole Podstawowej im. Bohaterów Akcji V2 w Sarnakach oraz Andrzej Wybranowski, nadleśniczy Nadleśnictwa Sarnaki.

Zapraszamy do przesłuchania audycji

Audycje radiowe z cyklu:

- Dzień dziecka (kliknij)

- Bużyska (kliknij)